زندگی همین است دیگر . دو دوتا چهار تای بیخود . حرف ها بیخود راه ها بیخود.گاهی تعجب میکنم ! از این همه مرز که بین ادم ها را گرفته و زندگی را از انچه نشان میدهد بیخود تر میکند . مرز ها . خدایا امروز که اینها را مینویسم بیشتر از همیشه دلتنگ درد دل کردن با تو هستم . دلتنگ حرف زدن با خدا ؟ اصلا مگر حرف زدن با خدا کار سخت یا نشدنی است که دلتنگش شوم ؟ وجودمان که لبریز از درد میشود ، ان وقت است که خدا خدایمان شروع میشود . چون هیچوقت به یاد نمی اوریم که شادی هایمان را هم از خودت داریم . به خیالمان شادی ها اکتسابی و غم ها انتسابی هستند . درد درد است . همه را شامل میشود . هر که درد خودش را می کشد تنها شباهت این است که همه درد میکشیم . اما به راستی شادی وقتی معنا میشود که قبل ان درد باشد و درد .
خدایا ! این نامه را یک جای خلوت ، گوشه ی اتاق مادر بزرگم یا شاید هم لابه لای کتابهای قدیمی پدر، برایت جا میگذارم . وقت که کردی یه نگاه به ان بینداز .
مینویسم ای کاش درد های مردم خیلی زود به شادی تبدیل شود . به یک لبخند . یک لبخند ساده اما از اعماق وجودشان .
خدای عزیز ! این روز ها همه نیازمند پول هستند . یک پاکت پر از پول که نیاز نباشد برایش زحمتی کشیده باشند . این روز ها خرج کردن پول از بدست اوردنش سخت تر است و پر زحمت تر .
میدانم که خودت میبینی حال الان مارا . میدانم که خودت میدانی که چقدر دروغگو شده ایم . کاش همه بدانند هروقت که دروغ میگوییم درواقع بیشتر خودمان را مدیون حقیقت میکنم . حقیقت ، خوب یا بد اشکار میشود . چقدر به دلهای صادق نیازمندیم . کاش از همان اول زبان هارا صاف و صادق می افریدی .
خدای عزیز ! مارا هر چه بود ، خوب یا بد ، بد یا خوب افریدی و اکنون در این جهان وجود داریم و نفس میکشیم . اصلا چرا باید هر روز و هرشب از تو چیزی بخواهم . بیخیال هرچه نیست . بگذار بگویم چقدر بخاطر انچه چه هست مدیونت هستم، حالا باب میل من می خواهد باشد می خواهد نباشد . من زنده ام . زندگی میکنم . خدایی هست و ما غافل شدیم که این کافیست .
خدای عزیز من ! بخاطر هر چه هست و نیست ممنونم . یک تشکر واقعی و از ته ته قلبم به نگاهایت که همیشه هوای مرا داشته و دارد .
دوستت دارم و این حقیقی ترین جمله ی زندگیم خواهد بود .♡
درباره این سایت