شیرین ، عباس کیارستمی

نقد و بررسی فیلم شیرین ساخته عباس کیارستمی : فیلم شیرین روایت‌گر داستان شیرین پادشاه ارمنی همان قصه سی شیرین و فرهاد یا خسرو شیرین است با این تفاوت که این قصه به صورتی روایت می‌شود که ن حاضر در سینما درحالی‌که پرده به پرده خیره شدند داستان را دنبال می‌کند و درواقع صدای قصه شیرین شنیده و ما یعنی همان مخاطب، بیننده تصویر کلوزآپ از صورت این بانوان ایرانی هستیم . شاید به ظاهر کمی کسل‌کننده به نظر بیاید دیدن فیلمی به این شکل اما اگر با دقت فیلم را دنبال کنیم متوجه چیزهای جالب‌تری خواهیم شد که ما را وادار به دوباره دیدن فیلم می‌کند درست است که ما تصویری از خود نمایش یا فیلم و روایت شیرین و خسرو نمی‌بینیم اما هرچه که در طول روند فیلم اتفاق می افتاد بخوبی در چهره‌های ن قابل‌مشاهده است؛ همان‌طورکه جاهایی از آن فیلم آن‌ها را به گریه کردن وامی‌دارد یا حتی گزش لب یا توجه بی انداز و استرس‌ها و . از جمله حالاتی است که بازیگران فیلم یا همان تماشاگران که هر کدام گویی یک شیرین هستند در احساسی مشترک از خود بروز می دهند .

.

.

پ.ن : شاید به ظاهر فیلم کسل کننده ای بیاد دیدن تماشاچیا وقتی که دارن به قصه ی شیرین گوش میدن . اما اگه با کار  جالب کیارستمی با میزانسن ها بخوایم شروع کنیم یا اگه فیلمو بی صدا تماشا کنیم قطعا حس بیشتری از کار می‌گیریم . چیزی که شاید فقط توی چهره ی تک تک دخترا و اون حس همزاد پنداریشون با اشکا و استرس ها لب گزیدن هاشون بشه پیدا کرد . با ایده خیلی حال کردم .

( من او را دوست دارم )

برای خداوندگار عشق ، خداوندگار مهر ، خداوندگار

اصلا بیخیال هرچه هست و هر چه نیست !